Pierwsze w tym roku akademickim spotkanie już za nami!

Ćwiczyliśmy nowe figury do tańców Kalamatianos i Pendozali! Już wkrótce będziecie mogli dowiedzieć się czegoś więcej o tych dwóch tańcach, a tymczasem obejrzyjcie zdjęcia z pierwszej próby!

Η πρώτη μας συνάντηση είναι πίσω μας!

Προσπαθούσαμε να μάθουμε κάποια καινούργια βήματα για τον Καλαματιανό και τον Πεντοζάλη!

Jeśli chciałabyś/ chciałbyś wstąpić do zespołu, a nie mogłeś pojawić się na pierwszej próbie, napisz do nas!!

Άμα θες να χορεύεις και εσύ μαζι μας, και δεν μπόρεσες να ΄ρθεις, απλά γράψε μας!

Spotkanie

Pierwsze spotkanie studenckiego koła naukowego

ZESPÓŁ TAŃCA GRECKIEGO FUNDAKIA

odbędzie w się w sobotę

27.10.2012 o godzinie 11:30,

w sali 118 w Instytucie Archeologii UW. Wszystkich stałych członków, oraz osoby zainteresowane wstąpieniem do zespołu serdecznie ZAPRASZAMY!!

Η πρώτη μας συνάντηση θα γίνει 

το ΣΑΒΒΑΤΟ 27.10.2010 στις 11:30 

στην αίθουσα 118 

στο ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ 

του Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας!!

Σας προσκαλούμε όλους εγκαρδίως!

Biskupin

We wrześniu 2011 roku mieliśmy przyjemność wystąpić na XVII Festynie Archeologicznym w Biskupinie. Temat zeszłorocznego biskupińskiego spotkania to „Grecja – narodziny Europy”. Prezentując tam tańce nowożytne i starożytne, spotykaliśmy się z bardzo pozytywnym odbiorem publiczności. Prowadziliśmy także warsztaty taneczne, które cieszyły się dużym zainteresowaniem wśród dzieci i dorosłych. Przekonaliśmy się, że ludzie są ciekawi kultury zarówno Grecji starożytnej, jak i nowożytnej. Chcą brać udział w takich wydarzeniach i uczyć się poprzez wspólną zabawę.

Przypomnijmy sobie te wspaniałe chwile oglądając zdjęcia.

Το Σεπτέμβριο του 2011, είχαμε την ευκαιρία να συμμετέχουμε στο Αρχαιολογικό Φεστιβάλ στο Μπισκούπιν. Το θέμα του ήταν: Ελλάδα - γέννηση της Ευρόπης. Χορεύοντας εκεί ελληνικούς νεώτερους αλλά και αρχαίους χορούς, διεγείραμε πολλές ζεστές αντιδράσεις του κοινού. Καθοδηγούσαμε επίσης τα μαθήματα του χορού, τα οποία προσελκύανε το ενδιαφέρον τόσο των μεγάλων όσο και των παιδιών. Καταλάβαμε ότι τους άνθρωπους τους ενδιαφέρει ο πολιτισμός της αρχαίας Ελλάδας, αλλά και της σύγχρονης. Θέλουν να συμμετέχουνε σε τέτοιες δραστηριότητες και να μαθαίνουν από την διασκέδαση.

Ας θυμηθούμε τις στηγμές που περάσαμε μαζί.

Fundakia 

(fot. Jacek Mielcarzewicz)

Na temat tańców opowiadały członkinie zespołu

Για τους χορούς μιλούσανε τα κοριτσιά απο την χορευτική μας ομάδα

(fot. Jacek Mielcarzewicz)

Taniec Chasapiko

Χασάπικο

(fot. Konrad Zawada)

Taniec w strojach starożytnych

Ο χορός στεις αρχαίες στολές

(fot. Michał Leszczyński)

Lekcja tańca z członkami zespołu

Το μάθημα του χορού με τα μέλη της ομάδας

(fot. Michał Leszczyński)

Alkis Raftis w Warszawie!

Alkis Raftis, wybitny znawca i badacz tańca greckiego, autor ponad dwudziestu książek i stu artykułów poświęconych tematyce tanecznej i kulturowej, od 1987 roku dyrektor teatru Dora Stratu. 

W odpowiedzi na zaproszenie Wydziału "Artes Liberales" i Towarzystwa Przyjaciół Grecji, Alkis Raftis przybędzie do Warszawy na uroczystą promocję tłumaczenia jego książki na język polski.

Szczegóły na załączonym plakacie. 

Nie zabraknie pokazu tańców w wykonaniu Fundakia!!!!

Wszystkich serdecznie zapraszamy!

Słowo o Grecji/ Λίγα λόγια για την Ελλάδα

Grecja jest jednym z niewielu krajów na świecie, gdzie taniec ludowy wciąż jest żywy i nierozerwalnie związany z codziennością. Grecy tańczą nie tylko z okazji świąt, lecz także na co dzień. Taniec ludowy jest ważnym elementem tradycji, dlatego stał się obowiązkowym przedmiotem nauczania w szkołach podstawowych. Dzieci obok nielicznych tańców narodowych uczą się przede wszystkim tańców swojego regionu.
Każdy region Grecji ma swoje charakterystyczne melodie, tańce i stroje. Policzono, że istnieje ponad 4 tysiące greckich tańców ludowych. Mają one wiele wspólnych elementów; przeważają tańce korowodowe (czyli takie, w których ustawienie tancerzy przypomina wężyka). W tańcu biorą udział zarówno kobiety, jak i mężczyźni, bez względu na wiek.
Pierwszym tancerzem w korowodzie jest zazwyczaj mężczyzna, nazywany koryfeuszem. Greckie tańce ludowe charakteryzują się nieskomplikowanymi krokami, ale styl ich wykonania różni się w zależności od regionu. Zdarza się, że ten sam taniec, w zależności od miejsca pochodzenia, ma kilka wariantów, które nieco różnią się od siebie układem kroków. Pewnym utrudnieniem dla przeciętnego mieszkańca północnej części Europy może okazać się rytm charakterystyczny dla greckich tańców ludowych. Jest on bardziej azjatycki niż europejski. Dla nas naturalnym metrum jest 3/4, dla Greka metrum 7/12. Dla niewyrobionego ucha  wychwycenie takiego rytmu jest dość trudne (co możemy potwierdzić osobiście). Można zatem szybko nauczyć się kroków, jednak poradzenie sobie z rytmem przerasta wielu początkujących tancerzy (co również potwierdzamy). Jest to prawdopodobnie cecha, która przeszła do współczesnych tańców od starożytnych. Jednak kwestia pochodzenia nowożytnych tańców ludowych wciąż pozostaje nierozstrzygnięta. Dziś większość naukowców uważa, że jednak nie wywodzą się one bezpośrednio od swoich starożytnych przodków. Wiąże się to z historią Grecji, a przede wszystkim licznymi podbojami kraju. Grecja została podbita przez Rzym, później nastał okres bizantyjski, aby w końcu Grecja na 400 lat znalazła się pod panowaniem tureckim. W wyniku tak licznych zawirowań taniec grecki musiał ulec zmianie. Wschodnie naleciałości najlepiej zauważalne są w muzyce; można usłyszeć w niej zarówno nuty bizantyjskie, jak i arabskie oraz tureckie. Z tańcami jest podobnie – można dostrzec w nich wiele wschodnich elementów. Z całą pewnością możemy stwierdzić, że współczesny ludowy taniec grecki nie zawiera już odniesień do mitycznych wierzeń. Przepadła także rola tańca jako symbolu wartości społecznych niewielkiej greckiej polis. Taniec stał się rozrywką.

 Η Ελλάδα είναι μία από ελάχιστες χώρες όπου ο παραδοσιακός χορός είναι συνέχεια ζωντανός και αδιαιρέτως δεμένος με την καθημερινή ζωή. Οι Έλληνες χορεύουν όχι μόνο επί την ευκαιρία των γιορτών, αλλά και καθημερινά. Ο δημοτικός χορός είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο της παράδοσης, γι’αυτό έγινε και υποχρεωτικό μάθημα στο δημοτικό. Τα παιδιά εκτός από λίγους εθνικούς χορούς μαθαίνουν κυρίως αυτούς από τον τόπο τους.

Κάθε τόπος της Ελλάδας έχει τις χαρακτηριστικές λαϊκές του μελωδίες, χορούς και ενδυμασίες. Μετρήθηκαν πάνω από τέσσερις χιλιάδες ελληνικοί παραδοσιακοί χοροί. Έχουνε πολλά κοινά στοιχεία. Υπερισχύουν οι χοροί σε ανοιχτό κύκλο. Χορεύονται από άνδρες και γυναίκες, ανεξαρτήτως ηλικίας.

Ο πρώτος χορευτής σε κύκλο είναι συνήθως άνδρας, ο λεγόμενος κορυφαίος. Οι παραδοσιακοί ελληνικοί χοροί χαρακτηρίζονται από απλά βήματα, αλλά ο τρόπος της εκτέλεσης διαφέρει ανάλογα με τον τόπο. Κάποιες φορές συμβαίνει ο ίδιος χορός να έχει μερικές παραλλαγές, οι οποίες είναι λίγο διαφορετικές στο συνδυασμό των βημάτων. Για τον μέσο κάτοικο της βόρειας Ευρώπης με κάποια δυσκολία μπορεί να γίνει κατανοητός ο χαρακτηριστικός ρυθμός των ελληνικών δημοτικών χορών. Είναι πιο πολύ ασιατικός παρά ευρωπαϊκός. Για μας, κανονικό μέτρο είναι 3/4, για τους Έλληνες 7/12. Για το αδούλευτο αυτί δεν είναι εύκολο να πιάσει αυτόν τον ρυθμό (το οποίο μπορούμε να επιβεβαιώσουμε αυτοπροσώπως). Γενικά δεν έχει κανείς πρόβλημα να μάθει τα βήματα, αλλά το να κατάφερει κάποιος τον ρυθμό είναι δύσκολο για πολλούς πρωτάρηδες χορευτές (για το οποίο επίσης επιβεβαιώνουμε). Είναι το στοιχείο που διήλθε μάλλον στους σύγχρονους χορούς από τούς αρχαίους. Ωστόσο το ζήτημα της προέλευσης των συγχρόνων δημοτικών χορών μένει άλυτο. Σήμερα, οι περισσότεροι μελετητές νομίζουν πως οι χοροί αυτοί δεν προέρχονται όμως από τους αρχαίους τους προγόνους. Αυτό έχει να κάνει με την ιστορία της Ελλάδας, και πρώτα από όλα με τις διαρκείς κατακτήσεις της χώρας. Η Ελλάδα κατακτήθηκε από την αρχαία Ρώμη, μετά ήρθε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία και στο τέλος για 400 χρόνια η Ελλάδα κατακτήθηκε από την Τουρκία. Λόγω της μεγάλης αυτής περιπλοκότητας ο ελληνικός χορός έχει αλλάξει. Τα ανατολικά στοιχεία φαίνονται περισσότερο στη μουσική. Μπορούμε να ακούσουμε βυζαντινές νότες, κάθως και αραβικές και τουρκικές. Με τους χορούς συμβαίνει το ίδιο – υπάρχουν σ’αυτούς αρκετά ανατολικά στοιχεία. Με βεβαιότητα μπορούμε να δηλώσουμε πως ο σύγχρονος δημοτικός ελληνικός χορός δεν περιέχει πια  αναφορές από μυθολογικές δοξασίες. Χάθηκε και ο ρόλος του χορού ως σύμβολο κοινωνικής αξίας της μικρής ελληνικής πολής. Ο χορός έγινε διασκέδαση.